Het artiestenleven is uitermate afwisselend en boeiend. Onverwachte gebeurtenissen en gekke voorvallen leveren dan ook regelmatig memorabele anekdotes op. We laten u graag mee genieten..!

Olifant..!

Zoals wel vaker gebeurt, zouden wij de opening van een festival met een ludieke act omlijsten. De wethouder die de opening zou verrichten zouden wij met veel bombarie met onze mini-politiemotor vervoeren naar het podium waarvoor het massaal opgekomen publiek vol verwachting stond te wachten. Er werd een aankondiging gedaan, de muziek werd gestart en de wethouder nam haastig plaats in ons zijspannetje van onze verdekt opgestelde mini-Harley. En toen gebeurde het…na tien jaar trouwe dienst zakte de zijspan door zijn as heen! Wat te doen? Omdat de muziek al liep besloot ik maar te gaan rijden met het risico dat we nooit zouden aankomen. Maar we hadden geluk, pas vlak voor het podium kwam het wiel in een wel héél merkwaardige hoek te staan. Verder rijden was echt onmogelijk, maar de wethouder was in ieder geval aan gekomen. En het publiek had óf niets in de gaten óf dacht dat dit gevalletje motorpech een ludiek onderdeel van de act was. We hebben daarna een as gemonteerd die zó zwaar is dat we nu zelfs een olifant zouden kunnen vervoeren…

Dikke prent!

We traden op voor de politie in een grote provinciestad. Na het uitladen wilden we de auto parkeren, maar zo midden in het centrum was dat niet eenvoudig. We verzochten de organisatie op het terrein van de evenementenlocatie te parkeren. Die stemden in en het parkeerprobleem leek van de baan. Het was een grandioos feest met honderden dolenthousiaste agenten. Maar het had nog een staartje. Toen we na afloop  wilden inladen vonden we op de voorruit…jawel een dikke parkeerprent. En nog wel van dienders van hetzelfde korps! Gefrustreerde collega’s omdat ze die avond dienst hadden en het feestje aan hun neus voorbij zagen gaan?

Aanranding op het toneel?

Jarenlang speelden we op een jaarlijks terugkerende feestdag voor een groep geestelijk gehandicapten. Die allereerste keer zal ik nooit vergeten…

Voor de variété voorstelling die ik zou spelen was een klein podium gebouwd. Op het moment dat ik wilde beginnen zat er midden op het podium een geestelijk gehandicapt meisje. Wat doe je in zo’n geval? Met zachte dwang bracht ik haar naar de rand van het podium, waar ze vervolgens ging zitten. Om haar op haar gemak te stellen ging ik naast haar zitten, legde mijn arm om haar schouder en gaf haar een knipoog. Wat er vervolgens gebeurde ging wel héél erg snel. Ze greep me met beide armen vast, drukte me plat op het podium en ging met haar volle gewicht op me liggen. Ze begon me te zoenen en maakte nogal suggestieve bewegingen met haar onderlichaam. Ze was beresterk en ik kon geen kant op! De begeleiders van het meisje moesten zo vreselijk lachen dat ze me in eerste instantie niet eens te hulp schoten. Na enige noodkreten kwamen ze dan eindelijk in actie. Een ding was zeker; ik had het publiek voor me gewonnen voordat ik überhaupt met de voorstelling begonnen was!

Een ietsje pietsje hardhorend

Op een dag traden we op voor een groep doven en slechthorenden.We hadden er geen ervaring mee maar via een ringleiding zou de muziek die onze voorstelling ondersteunt prima te horen zijn. Van te voren zouden we samen met de opdrachtgever (zelf ook slechthorend) een soundcheck doen. We hadden immers geen idee hoe hard het geluid zou moeten staan. De man ging midden in de zaal staan en Liesbeth zou langzaam het geluid opdraaien totdat hij zou gebaren dat het geluidsniveau goed was. Maar hij bleef gebaren dat het harder en harder moest. Het volume stond inmiddels op tien en het was een onmogelijke herrie! Maar ja, wat moet je wanneer dit het ideale geluidsniveau lijkt te zijn…, inderdaad ..líjkt.., want vlak voordat we zouden beginnen kwam de man met het verzoek het geluid nog even opnieuw af te stellen. De eerste soundcheck was volgens hem niet helemaal goed gegaan …, de batterijen van z’n gehoorapparaat waren op! De voorstelling hebben we uiteindelijk op een normaal geluidsniveau kunnen spelen.

Wereldvreemd

Tijdens je optredens kom je nogal eens rare vogels en wereldvreemde types tegen. Tijdens een optreden in Wagenborgen, een klein plattelandsdorpje in Noordoost- Groningen deelden we de kleedkamer met een limbodansgroep uit Amsterdam. Tot groot vermaak van iedereen vroegen zij rond een uur of twaalf ’s avonds aan de eigenaar van het partycentrum: ‘we hebben voor morgen nog een brood nodig, kunt u ons vertellen waar hier de avondwinkel (..)  is’?

Vreemde verzoeken...

In de loop van de jaren hebben we heel wat merkwaardige optreedverzoeken gekregen:

* Er is eens gepolst of we bereid zouden zijn met onze aap in een kooi te zitten in de kleedkamer van ….Michael Jackson! Die scheen namelijk helemaal weg te zijn van apen. (Helaas is dat nooit door gegaan).

* Ook had de redactie van een televisieprogramma eens het idee om onze aap tijdens een uitzending in te zetten als jurylid. Hier bleken zoveel haken en ogen aan te zitten dat we Benjamin hier uiteindelijk  niet voor ingezet hebben.

*Maar de meest vreemde aanvraag kregen we eens van een beheerder van een club. Of we met animatie-acts tijdens een parenavond wilden spelen. Ze wilden wel eens iets anders dan een striptease- of paaldansact. Terwijl de gasten zich intiem zouden vermaken zouden wij en passant voor de komische intermezzo’s kunnen zorgen. Dresscode: smoking, tenminste… alleen voor mij dan!  Hoewel we altijd in zijn voor een gekke klus hebben we dit toch even aan ons voorbij laten gaan.

Tot op de cent!

Ooit speelden we voor een zeer vermogend ondernemer. Hij gaf een feest in één van zijn loodsen. Er was volop eten, drank en een zeer omvangrijk artiestenprogramma. Na afloop kwam de man onze kleedkamer binnen om de gage af te rekenen. Hij sloeg ons zeer enthousiast op de schouder en zei dat hij erg genoten had van onze bijdrage. De man had inmiddels behoorlijk diep in het glaasje gekeken. Hij trok een dikke stapel bankbiljetten uit zijn binnenzak en begon te tellen. Verheugd telden we mee want hij toonde zich zó enthousiast en was inmiddels zó beschonken, dat moest vast garant staan voor een wel héle dikke fooi! En wat denk je.…tot op de cent nauwkeurig! Nooit begrepen hoe je rijk kan worden, maar ik geloof dat we  er enig inzicht in beginnen te krijgen…

Verre Ontmoeting...!

Ergens tijdens een  personeelsfeest in een klein plaatsje in de provincie Groningen raken we tijdens de pauze in gesprek met een muzikant. Leuke vent! “Oh…, jij komt ook uit Amsterdam”?  “Hé, wij ook, in welke buurt woon je”?  “Hé, wij ook”! “En welke straat dan”? “Huh…hé buurman”!!! Woonde al jaren een paar huizen verderop in de straat, nooit gezien! Toch leuk nu met hem gesproken te hebben…in Groningen…

Dieptepunt in ons artiestenbestaan

Eigenaren van locaties; meestal ontvangen ze ons met open armen, maar sommigen zien artiesten liever gaan dan komen. Een eigenaar van een chique boerderij-restaurant in de provincie Groningen maakte het wel héél bont. Een directeur van een groot gerenomeerd bedrijf had de gelegenheid in z’n geheel afgehuurd om zijn afscheidsfeest voor relaties groots te kunnen vieren. De directeur had ons eerder ergens zien spelen , wilde ons er in ieder geval bij hebben en boekte ons.

Een week voor het optreden zochten we contact met de locatie om een aantal praktische zaken door te spreken. Hoewel de man Jonas & Friends niet kende, stortte hij zich direct in een enorme tirade. We zouden er met onze acts alleen op uit zijn hém en zijn personeel belachelijk te maken. Hij kende ‘ons soort slag’. Één ding wist hij zeker, hij zou ons de toegang weigeren!!!

Beteuterd belden we onze klant om te vertellen hoe de vlag erbij hing. Die werd zo kwaad dat hij direct de locatie wilde annuleren. Echter, de termijn bleek te kort, de uitnodigingen waren de deur al uit. Na lang wikken en wegen hebben we het er bij laten zitten en de man een mooi afscheid gewenst.

Geweigerd toegelaten te worden…uiteindelijk hebben we hard gelachen om dit dieptepunt in ons artiestenbestaan.

Special-effect aap Benjamin; echt of niet?
3 hilarische voorvallen…

Benjamin; echt of niet echt I ?

Mooier zullen we het waarschijnlijk niet meer meemaken. Benjamin verzorgde de ontvangst bij een open dag van een uitgeverij. Toen we al weer lang en breed vertrokken waren meldde zich twee heren bij onze opdrachtgever, iemand van de politie en een medewerker van de AID. Ze informeerden naar de aap die zich in het pand zou bevinden en dreigden met inbeslagname. Onze opdrachtgever dacht even dat hij in een verborgen camera programma was beland. Maar de heren lieten wel bijzonder duidelijk merken dat dit een serieuze aangelegenheid was. Om ze er van te overtuigen dat hier een acteur in het spel was heeft hij nota bene onze website op moeten starten.

De heren hebben ons met deze actie het mooiste compliment gegeven dat we ooit kunnen krijgen!

Benjamin; echt of niet echt II ?

Dieren voor entertainmentdoeleinden gebruiken is voor vele mensen een doodzonde. Zo meldde zich eens een bezoeker van een casino woedend bij de directie. Het was een schande dat apen ter vermaak ingezet werden. Ze wilde een klacht indienen en wel onmiddellijk! Toen de directie duidelijk probeerde te maken dat het hier een man in een pak betrof, sloegen alle stoppen door. Het zouden allemaal smoezen zijn om het niet erger te maken dan het al was. Ze had tenslotte zelf gezien dat het een echt beest was. Gelukkig hadden ze nog ergens in het pand een brochure van ons liggen. Het bleek de enige remedie om de dame tot bedaren te brengen!

Benjamin; echt of niet echt III ?

Soms denk je wel eens, nu móeten we wel door de mand vallen met onze aap… Zo stond een man, die zelf in Suriname altijd een aap op z’n erf had gehad, al een half uur bij Benjamin. Hij vroeg van alles en nog wat aan de oppasser; waar hij verblijft, wat hij zoal eet, hoe oud hij is, wat voor een soort aap het is etc. Nog altijd in de overtuiging dat het een echte aap was, vroeg hij Liesbeth of hij hem aan mocht raken. Nu zou hij als ervaringsdeskundige snel door hebben dat er iets niet klopte, flitste door me heen. Maar nee…, ook nu had hij niets door! Grappig genoeg hebben we na deze ontmoeting vaker ervaren dat gasten van Surinaamse en Antilliaanse afkomst de aap niet zomaar durven te passeren…

Weddenschap

Ook de bionische man is vaak onderwerp van speculaties. Met de steeds terugkerende vraag; is het een op afstand bestuurbare robot of zit er nou iemand in dat pak? Zo ook eens tijdens een beurs in het Congresgebouw in Den Haag. Daar was een man aanwezig die o.a. robots bouwt voor Disney. Puur bij toeval ving Liesbeth op hoe deze man een weddenschap afsloot met een collega-standhouder. Die was er blijkbaar minder van overtuigd dat het hier een échte robot betrof. Maar de robotbouwer wedde om een fles whiskey dat het wél zo was. Er was in dit apparaat tenslotte helemaal geen ruimte voor een mens. In de overtuiging dat hij naar een zelfstandig bewegende robot keek, werd hij ook nog eens verrast door de wél hele ingewikkelde bewegingen die hij deze robot zag maken. Bewegingen waar hij zelf al járen onderzoek naar deed! Compleet van slag omdat hij zijn hele onderzoek de mist in zag gaan, volgde hij de bionische man tot in de kleedruimte. Daar hebben we hem maar uit de droom geholpen. Voor hem een enorme opluchting, maar helaas, die fles whiskey was hij kwijt…

Gestolen kanon

Als openingsact voor een groot bankgebouw hadden we een tien-minuten-spektakel ontworpen dat we tevens zouden uitvoeren. In de Vereeniging in Nijmegen werd een groot aantal gasten verwacht. Op het podium was een gigantisch decor, -de voorgevel van het nieuw te openen pand-, gebouwd. Op de deuren van het pand zou een kanon worden afgevuurd. Op het moment dat we onderweg waren naar Nijmegen kregen we een telefoontje van het special effectsbedrijf dat de vrachtwagen met kanon en al die nacht gestolen was. Bovendien bleek tot overmaat van ramp dat na vele telefoontjes in heel Nederland geen ander kanon meer te huur was. Onderweg hebben we allerlei noodscenario’s bedacht om de productie te redden. Toen ging opeens ons mobieltje…kanon terecht!! De politie had de dieven die nacht op heterdaad betrapt en de vrachtwagen op een terrein gestald. Maar deze informatie was alleen nog niet doorgekomen bij het bureau waar aangifte was gedaan. De opluchting was groot, maar weliswaar van korte duur, want i.v.m. sporenonderzoek was de vrachtwagen verzegeld en niemand mocht er íets uithalen. Uiteindelijk kon de deal worden gemaakt dat alleen het kanon eruit mocht. Met veel inventiviteit werd er een fakkel in elkaar geknutseld en de productie kon van start. Een paar minuten voordat het publiek de zaal in kwam, stond het kanon op scherp. Het werd een schitterende uitvoering…

Spijkerpech

Soms word je slechts voor een kort moment ingehuurd en dan is het toch wel heel vervelend als de act de mist in dreigt te gaan. Tijdens de pauze van een technisch congres zou onze robotact 'de bionische man' acte de presence geven. Wat denk je; rijd ik bij het verlaten van de kleedruimte in een enorme spijker, psssst…lekke band. De kar van de bionische man werd compleet onbestuurbaar en ik kon er onmogelijk meer mee rondrijden. Repareren was geen optie, de pauze zou dan immers allang voorbij zijn. Zo onopvallend mogelijk hebben ze me naar de ingang van de zaal gebracht en daar op een vaste plek geparkeerd. Het was even improviseren maar de congresgangers zouden er bij het binnengaan van de zaal tenminste nog íets van meekrijgen…

Kerst met Murphey

Er zijn van die dagen dat je beter in je bed had kunnen blijven. Nog helemaal in het begin van ons artiestenbestaan traden we op Kerstmis op in het restaurant van een groot theater. Onze kanariegele Daf ,die ons tot dan toe overal heen had gebracht, liet het midden in de polder afweten. Buiten was het beestenweer, mobiele telefoons bestonden nog niet en de ANWB werkte op halve kracht. Ruim een uur later dan gepland arriveerden we op de locatie. En we waren gelukkig nog op tijd. Als het hierbij was gebleven…maar de rampen stapelden zich in een hoog tempo op. Bij m’n eerste animatie-act liep ik tegen de kerstboom aan. Inderdaad..die viel om.. Maar daar bleef het niet bij. Alleraardigst dat we gebruik konden maken van de geluidsinstallatie van het restaurant, maar tijdens de voorstelling begon het apparaat op de meest onverwachte momenten spontaan te spoelen. Deze  variété voorstelling was compleet getimed dus het liep volledig in het honderd. Maar het ergste moest nog komen. Een van de grappen tijdens een nummer op een hele hoge eenwieler was dat mijn hoed steeds verder over m’n ogen zakte. Via een spleet kon ik nog net het wiel zien waardoor ik nog zag waar ik reed, maar in het vuur van het spel was ik even vergeten dat er recht voor me een kroonluchter hing. Tot overmaat van ramp reed ik er tegenaan! Een glazen bol stuiterde over de rand en spatte in duizenden stukjes uiteen. En uitgerekend die dag zat er ook nog pers in de zaal. De factuur voor die dag heb ik nooit durven versturen. Maar tot mijn grote verrassing werd ik een paar weken later door een man gebeld die mij absoluut wilde boeken op zijn bedrijfsfeest. Hij vertelde dat hij die bewuste kerstavond in het restaurant was geweest en in jaren niet zo gelachen had…

Dure grap...!

Voor een presentatie van slechts 1 minuut (..) tijdens een avond bomvol entertainment stelde een evenementenbureau één van onze acts voor. You-tube bestond nog niet, maar de klant wilde de act wel graag van te voren zien. Omdat wij nooit audities doen en klanten toch uit zouden moeten kunnen gaan van het advies van een bureau, lieten we ze de keus: óf het niet te boeken óf het voorspeelmoment als een optreden te zien en dat ook te berekenen. Enigszins tegen onze verwachting in wilden ze toch graag dat we van te voren zouden aantreden. Op die dag ging ik een vergaderzaaltje binnen en stond ik binnen een halve minuut weer op de gang. Tijdens een lunch met de directeur liet hij weten de act fantastisch te vinden! Na het uiteindelijke optreden realiseerden we ons dat we twee keer onze gage hadden gekregen voor slechts anderhalve minuut optreden. Gouden tijden…!

Over veiligheid gesproken...

Met het aspect veiligheid hebben we tijdens optredens vaak te maken. Zo verbazen we ons er nog over toen wij ( eervol!) met een act op het Binnenhof mochten spelen er niemand aan ons vroeg of wij daar daadwerkelijk thuis hoorden die dag. Terwijl de Koningin , vele vertegenwoordigers van de Eerste en Tweede kamer en Provinciale Staten in een stoet voorbij trokken! Maar ja, 9-11 had toen nog niet plaats gevonden…

Een andere keer werd ik gevraagd een ontvangstact te spelen tussen de supporters van Ajax en Feijenoord voor aanvang van deze klassieker. Er waren in die periode ernstige incidenten tussen deze twee supportersgroepen. Nu zou mijn eigen veiligheid wel eens in het geding kunnen komen. Wat als ik bijvoorbeeld in gevechten terecht zou komen. Het evenementenbureau was nogal verbaasd dat ik dat niet echt zag zitten. Gelukkig vonden ze onze suggestie alleen in de VIP- ruimtes te spelen een goed idee. Bijkomend voordeel…na het spelen…hop de Vip tribune op en met een wijntje erbij genieten van de wedstrijd!

Over veiligheid gesproken…één keer ging het bijna echt mis. Tijdens een bedrijfsfeest in een overvolle discotheek in Duitsland hadden we een aan het eind van de avond een ‘finale’ met alle artiesten, koks en bedienend personeel op het podium. Zelf stond ik nog naast het podium toen ik het zag gebeuren. De enorme decordoeken achter het podium vatte ten gevolge van het vuurwerk vlam. Gelukkig was een technicus zo slim om met z’n volle gewicht aan de doeken te gaan hangen. De doeken vielen daardoor naar beneden waardoor het vuur doofde. Bijna niemand had iets in de gaten. Als je wel eens een krantenbericht leest over een ramp in een discotheek denken we hier nog wel eens aan terug..

Weet je nog momenten

In de loop van de tijd hebben we veel opdrachten gehad waarvan we nu nog wel eens zeggen…weet je nog…

* van die keer dat ik als lijk uit vervlogen tijden, bedekt met spinnenrag in een onderaardse gang van een fort heb gelegen…

* Of die keer dat ik te midden van een enorme berg aardappelen met een klein pannetje ijverig aardappeltjes zat te schillen voor de deur van een locatie waar ieder moment gasten konden arriveren voor een enorm chique diner….

* Of die slapstickachtervolging in Paradiso in Amsterdam waar ik achtervolgd werd door een stuntrijder op een crossmotor.

* Of die opdracht voor die reisorganisatie toen ik op een desolaat bedrijventerrein een dakloze zwerver speelde. Scharrelend in vuilnisbakken zette ik publiek dat zich voor een bedrijfsuitje verzamelde op het verkeerde been. Pas bij het vertrek van de bussen hadden ze in de gaten dat ze beet waren genomen. Dat bleek toen ik uit de plastic zakken van mijn volgehangen fiets een uitklaptafel haalde, hierop het chique tafellinnen drapeerde en vervolgens een zilveren kandelaar en een heerlijk wijntje te voorschijn haalde. Zo kon ik exclusief gaan dineren met mijn bij elkaar gescharrelde kostje!

Een prettige bijkomstigheid…de opdrachtgever bleek achteraf zo enthousiast over de manier waarop we het complete personeel op het verkeerde been hadden gezet dat we op kosten van het bedrijf een weekje vakantie konden vieren!

We zijn er van overtuigd dat er nog vele merkwaardige opdrachten zullen volgen. Kom dus nog eens langs in deze rubriek met steeds weer nieuwe anekdotes!